4 نسبت نقدینگی مشترک در حسابداری

یکی از راه های یک تجارت می تواند کتاب ها و زنده ماندن خود را در طول نزدیک و طولانی مدیریت کند ، دیدن این است که دارایی های آن چگونه مایع است. مشاغلی که موقعیت های نقدی بهتری دارند ، به طور طبیعی به سمت حفظ موفقیت مداوم در نظر گرفته شده اند. یکی از دلایل مهم یک تجارت برای اندازه گیری و حفظ سطح سالم نقدینگی این است که شانس بهتری را ایجاد می کند که یک شرکت بتواند بدهی های کوتاه مدت خود را برآورده کند. روش های بسیاری وجود دارد که یک تجارت می تواند این کار را انجام دهد ، و در زیر چهار روش مشترک می توان انجام داد.

نسبت فعلی

یکی از معدود نسبت نقدینگی چیزی است که به عنوان نسبت فعلی شناخته می شود. این راهی برای تعیین چگونگی خوب یک شرکت می تواند بدهی های خود را بازپرداخت کند.

نسبت فعلی همچنین به عنوان "نسبت سرمایه در گردش" شناخته می شود ، نشان می دهد که یک تجارت چقدر می تواند تعهدات مالی را که باید طی 12 ماه پرداخت شود ، برآورده کند. استفاده از یک مثال روش خوبی برای دیدن نحوه عملکرد آن است:

بیایید فرض کنیم یک شرکت دارایی های زیر را دارد ، از نسبت زیر استفاده می کند:

نسبت فعلی = دارایی های فعلی / بدهی های جاری

اوراق بهادار قابل فروش مانند سهام ، اوراق قرضه یا توافق نامه های خرید در 12 ماه یا کمتر می تواند یک دارایی فعلی در نظر گرفته شود. مشاغل همچنین ممکن است پول نقد ، حساب های دریافتنی ، هزینه های پیش پرداخت ، لوازم اداری و موجودی قابل ملاحظه ای را که در انبار به عنوان دارایی های فعلی دارند ، در نظر بگیرند.

صورتحساب های برجسته یا حساب های قابل پرداخت و بدهی کوتاه مدت-طی 12 ماه آینده همانطور که در بالا توضیح داده شد-بدهی های جاری در نظر گرفته می شوند. سایر هزینه ها می توانند سود قابل پرداخت ، درآمد و مالیات بر حقوق و دستمزد قابل پرداخت باشند که می تواند بدهی های جاری نیز در نظر گرفته شود.

اگر دارایی های فعلی یک تجارت 250 میلیون دلار باشد و این با بدهی های جاری 75 میلیون دلار تقسیم می شود ، نسبت فعلی 250/75 یا 3. 33 خواهد بود

این شرکت با نسبت فعلی 3. 33 ، از سلامت مالی خوبی برخوردار است زیرا می تواند بدهی های خود را به راحتی پرداخت کند.

نسبت اسید تست

نسبت اسید تست تعیین می کند که یک شرکت چقدر قادر است بدهی های کوتاه مدت خود را با دارایی که به راحتی قابل تبدیل به پول نقد است ، پرداخت کند.

همچنین به عنوان نسبت سریع شناخته می شود ، فرمول به شرح زیر است:

نسبت اسید-تست = دارایی های فعلی-موجودی / بدهی های جاری

دارایی های فعلی شامل پول نقد و دارایی های مشابه (حساب پس انداز/چک ، سپرده ها در سه ماه یا کمتر نقدینگی می شوند) ، اوراق بهادار قابل فروش و حساب های دریافتنی. از آنجا ، جمع بندی با بدهی های فعلی شرکت که انتظار می رود طی 12 ماه پرداخت شود ، تقسیم می شود.

راه دیگر برای محاسبه نسبت آزمون اسید یا نسبت سریع به شرح زیر است:

اولین قدم این است که به دارایی های فعلی شرکت بپردازیم که می توانند ظرف 12 ماه انحلال شوند. سپس موجودی باید ارزش داشته باشد - آنچه در نظر گرفته شده برای خرید است. از آنجا ، مقدار موجودی از دارایی های فعلی کم می شود. ارزش حاصل از آن توسط بدهی های فعلی تجارت تقسیم می شود.

نسبت اسید تست یکی از راه های تعیین توانایی یک شرکت در برآورده کردن بدهی های جاری بدون فروش موجودی یا دریافت وام بیشتر است. با عدم اطمینان و سودآوری در فروش موجودی ، می توان استدلال کرد که تصویر بهتری از تناسب مالی یک شرکت ارائه می دهد.

به عنوان مثال ، اگر یک شرکت با نسبت 3 به دست بیاورد ، این بدان معنی است که یک تجارت برای هر 1 دلار بدهی 3 دلار دارد. با این حال ، با افزایش نسبت سریع یک شرکت ، ممکن است نشان دهد که پول زیادی برای افزایش کارایی و سودآوری شرکت سرمایه گذاری نشده است. یک رقم با نسبت سریع بالاتر همچنین می تواند نشان دهد که تعداد زیادی از حساب های دریافتنی وجود دارد که توسط شرکت مدیون هستند اما بدون جمع آوری هستند.

نسبت نقدی

همانطور که از نام آن پیداست ، نسبت پول نقد تعیین می کند که چگونه یک شرکت از نظر مالی می تواند بدهی های کوتاه مدت را با پول نقد و معادل نقدی برآورده کند.

همچنین به عنوان نسبت دارایی نقدی گفته می شود ، این می گوید که یک تجارت چقدر قادر است بدهی های کوتاه مدت ، معمولاً 12 ماه یا کمتر ، با معادل های نقدی و نقدی را برآورده کند. این نسبت به شرح زیر است:

نسبت نقدی = معادل نقدی و نقدی / بدهی های جاری

نمونه هایی از معادل های نقدی و معادل نقدی شامل ارز فیزیکی ، سکه های ذوب شده و چک است. معادل های نقدی شامل حساب های بازار پول ، صورتحساب خزانه داری و هر چیزی است که می تواند تقریباً در زمان واقعی به پول نقد تبدیل شود.

وقتی صحبت از بدهی های جاری می شود ، بدهی های تسخیر شده ، بدهی های کوتاه مدت و حساب های قابل پرداخت نمونه هایی هستند که ظرف یک سال انجام می شود.

از آنجا ، این نسبت برای تعیین نسبت دارایی نقدی یک شرکت به شرح زیر است:

نقدی و معادل نقدی (پول نقد: 25،000 دلار + معادل نقدی: 100،000 دلار) / بدهی (حساب های قابل پرداخت: 30،000 دلار + بدهی کوتاه مدت: 25،000 دلار)

125،000 دلار / 55،000 دلار = 2. 27

براساس این محاسبه ، این شرکت می تواند 227 درصد از بدهی های حاضر را با معادل های نقدی و/یا نقدی خود پرداخت کند. برای طلبکاران و سرمایه گذاران که یک شرکت را ارزیابی می کنند ، می تواند نشان دهد که این شرکت دارای نقدینگی فراوان است. طلبکاران به طور طبیعی مایل به وام دادن به شرکت هایی با جریان نقدی بیشتر هستند و سرمایه گذاران علاقه مند هستند که ببینند چگونه نقدینگی مدیریت می شود.

نسبت جریان نقدی عملیاتی

این نسبت اندازه گیری می کند که چگونه یک تجارت می تواند بدهی های موجود را از جریان نقدی عملیات اصلی تجارت خود برآورده کند. این شرکت به یک شرکت می گوید تعداد دفعات بیش از آن می تواند بدهی های خود را بر اساس میزان پول نقد تولید شده در یک بازه زمانی خاص برآورده کند.

این نسبت همچنین می تواند شامل تعهدی باشد ، و تخمین عادلانه ای از نقدینگی کوتاه مدت یک تجارت ارائه می دهد. فرمول برای تعیین این نسبت به شرح زیر است:

نسبت جریان نقدی عملیاتی = جریان نقدی از عملیات / بدهی های جاری

بیانیه جریان نقدی جایی است که جریان نقدی این عملیات یافت می شود. همچنین می توان با تعیین درآمد خالص یک شرکت ، به علاوه هزینه های غیر نقدی ، به علاوه تغییرات سرمایه در گردش ، محاسبه کرد.

بدهی های جاری به عنوان تعهدات مالی در طی 12 ماه آینده تعریف می شود. موارد متداول بدهی های قابل پرداخت و/یا بدهی کوتاه مدت است.

پس از محاسبه نسبت جریان نقدی عملیاتی ، می توان سلامت مالی یک شرکت را تعیین کرد. به عنوان مثال اگر نسبت 1. 5 یا 2 باشد ، به این معنی است که شرکت می تواند 1. 5 بار یا دو برابر بدهی های فعلی خود را پوشش دهد. با این حال ، اگر نسبت کمتر از 1 باشد ، میزان پول نقد حاصل از عملیات برای برآورده کردن بدهی های کوتاه مدت کافی نیست.

به عنوان بخشی از یک عمل جامع حسابداری ، مشاغلی که این محاسبات نسبت را اجرا می کنند ، می توانند در جایی که نقدینگی بیش از حد یا بیش از حد وجود دارد ، شناسایی کنند و خطر مالی فعلی و آینده را کاهش دهند.